Βρώμα και δυσωδία

Εργάζομαι στον Πειραιά στην περιοχή του λιμανιού. Στην Ακτή Μιαούλη πιο συγκεκριμένα που είναι ο δρόμος που φιλοξενεί τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρίες τις χώρας. Και όταν λέμε ναυτιλιακές μιλάμε για εταιρίες που φέρνουν στην χώρα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε συνάλλαγμα.

Ένας ξένος που δεν έχει έρθει ποτέ στον Πειραιά, θα περιμένει να δει ένα μικρό Μανχάταν, ένα Μονακό, μια Σινγκαπούρη .... μια πόλη τέλος πάντων που να "δείχνει" τον πλούτο τις με όμορφους δρόμους, παρτέρια, πλούσια κτήρια ..μια αρχοντούπολη όπως ήταν παλαιά η Ερμούπολη και η κάθε πόλη που ευημερεί.

Δυστυχός ο Πειραιάς για πολλούς λόγους μοιάζει πιο πολύ με Καλκούτα και Κάιρο παρά με μια Ευρωπαική πόλη. Σκουπίδια παντού πεταμένα στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, μια απίστευτη βρώμα στην ατμόσφαιρα στα στενά πίσω απο τον κεντρικό δρόμο, πλήρη αναρχία στους δρόμους με παράνομα παρκαρισμένα αμάξια και μηχανάκια να καβαλάνε πεζοδρόμια, ζητιάνοι και τώρα τελευταία στέκι ναρκομανών του ΟΚΑΝΑ.

Η πόλη μοιάζει να είναι παρατημένη και η εικόνα των πολυτελέστατων αυτοκινήτων να κυκλοφορούν ανάμεσα στην σαβούρα θυμίζει τρίτο κόσμο.

Ο Δήμος είναι χρεοκοπημένος από την κακοδιαχείριση και είναι ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κανένας δεν ασχολείται και έχουν αφήσει την πόλη στο έλεος του θεού

Ο Πειραιάς δεν είναι πόλη να κάνεις business - κρίμα γιατί η ναυτιλία είναι απο τα "καλά μας χαρτιά" για να βγούμε απο την κρίση....